Lig şimdi başlıyor

12.03.2018 Oğuz Zeytin yazdı...

Basketbol Süper Ligi Yirminci Haftası’nda İstanbul Sinan Erdem Spor Salonu’nda Anadolu Efes’e konuk olduk. Daha önce 16 kez karşılaşıp hiç yenemediğimiz rakibimizle Caleb Green’den yoksun mücadele edecektik. Sezonun ikinci yarısında Green olmadan Sakarya BŞB’yi, Heslip olmadan İBB’yi yendiğimizi düşününce yine “takım” olmayı başarıp yüksek mücadele gücü sergileyeceğimize inanmıştık.

Maç öncesinde Forum’da yaptığım analizde, Anadolu Efes’e karşı en büyük (Belki de tek) avantajımızın oyuna yön verecek oyuncu sayımızın fazla olmasını belirtmiştim. Dragic’in sakatlanıp sezonu kapatması, keza Simon’un da sakatlıktan dolayı bize karşı oynayamayacak olmasına Efes’in oyun kurucu sıkıntısını ekleyince bütün yükün Douglas’a kalacağını tahmin etmek zor değildi. Hem McCollum hem de Weems kendi skorunu bulan çabukluk avantajı olan oyuncular. Bizdeyse Vasiliauskas, Eldridge ve Green zaman zaman tercih hataları ve ritim sorunu yaşasalar da tempoyu kontrol edebiliyor. Ribauntlarda ezilmez ve ekstra dış şut imkânı tanımazsak, az önce bahsettiğim üstün yanımızı değerlendirip oyunun içinde kalabilirdik. Lakin Green’in yokluğu bu noktada takımın kalitesini ister istemez etkileyecekti.




Karşılaşma başladığında Douglas-Doğuş-Weems-Brown-Dunston beşi ile Anadolu Efes atletizm farkıyla dikkat çekiyordu. Vasiliauskas’ın dört dakikada 5 sayı 3 ribaunt 3 asistlik dominant oyunuyla maça harika bir başlangıç yaptık. Onun erken iki faulle kenara gelmesi oyun kurmakta zorlanmamıza ve yanlış şutlara neden oldu. Bu tercihler yüzünden, Birkan’ın başrolünde olduğu 10-0’lık seriyi alan savunması ile durdursak da Efes’e yakalandık. Obekpa’nın hücumda eline top değmediği ilk çeyreği 17-26 üstün geçtik.

İkinci çeyrekte topu boyalı alana geçirmeye başladık. Dunston’ın kısa süreyle kenara gittiği anlarda Obekpa ve Harris’le çembere yakın atış fırsatları yakaladık. Farkı çift hanelerde tutmaya çalışırken Efes hızlı hücumlardan sayı buldu. Alper’in asistinde Obekpa’nın smaçladığı pozisyon dışında topu çevirerek hücum edemedik. Banvit maçı sonlarındakine benzer zorlama şutlarla oyunda kaldık. İlk devrede 19 iki sayılık, 20 üç sayılık şut denedik. Çemberden uzak riskli oyuna rağmen yüksek yüzdeyle devreyi 46-51 önde kapattık.

Üçüncü çeyreğe Efes hücum ribaundları sonrasında McCollum’dan ikinci şans sayıları bularak başladı. Harris’in savunmadaki enerjisiyle atak yapmaya çalışsak da top kayıplarına engel olamayıp Efes’in ekstra şutlarına çare bulamayınca geri düştük: 69-68.

Son periyoda Heslip’den gelen iki üçlükle girdik. Sonny Weems’in fizik üstünlüğüne karşı alan savunmasına döndük. McCollum’dan hücum süresi dolarken gelen panyalı basket şans faktörünün yanımızda olmadığını gösterir gibiydi. Bu zorlu deplasmandan 98-91 yenik ayrıldık.

Kazandığımız İBB ve Banvit maçlarından sonra, aslında iyi oynamadığımızı ancak müthiş mücadele ettiğimizi, yüksek faul isabetleriyle de bu mücadeleyi taçlandırdığımızı vurgulaşmıştım. Anadolu Efes karşısında, yine iyi mücadele ettik ancak yeterli olmadı. Maç öncesinde altını çizdiğimiz üç unsuru tekrar hatırlayalım:

1) Oyuna yön verecek oyuncu sayısı: Green’in eksikliğinde Eldridge de bu meziyetini kullanmak yerine bireysel oyunu tercih edince oyun zekası avantajımızdan mahrum kaldık. Topu çevirmeyip çemberden uzak oynadık. Çok kritik anlarda basit top kayıpları yaptık (Efes ise sadece 5 top kaybında kaldı. Bu da Trabzonspor’un 65 hücumuna karşı Efes’in neredeyse 10 fazla -74- hücum ettiği anlamına gelir).

2) Ribauntlar: İlk devre boyunca ribauntlardaki üstünlüğümüz skoru da beraberinde getirdi. Ancak ikinci devre 8 hücum ribaundu verdik. Böylece Efes oyundan kopmadı.

3) Maç başına 7’den az üçlük atan Efes bize karşı 12 isabetle (Üstelik 50%’ye yakın oranla) oynadı. Bu, onlar adına sezonun Darüşşafaka maçından (14/25) sonraki en iyi performansıydı. Weems, McCollum ve Motum’un atmasına söylenecek söz yok ancak sezon genelinde 2/21 atan Doğuş’tan iki ve bütün yıl etkisiz kalmış Birkan’dan devrede dört üçlük gerçekten ekstraydı.

Green’in yokluğunda bulduğu şansı iyi değerlendiren Ozan Anton Odabaşı’nı, dün ikinci devre hiç kullanmadığımız Bora Paçun’u rotasyona dâhil edersek maç sonlarında oyuncularımızı diri tutarız. Efes karşısında son beş dakika yorgunluğu her halinden belli olan Obekpa’yı dinlendirememek de maçın kaybedilmesindeki sebeplerden biri oldu.

Trabzonspor için lig asıl şimdi başlıyor. Kalan on maçın altısı Trabzon’da. Bu altı rakibin dördü ise sıralamada altımızda ve lige tutunmak için mücadele eden Gaziantep, Karşıyaka, Giresun ve Uşak. Ekibimiz, ligin ikinci yarısında oyun karakteri olan yansıttığı son ana kadar pes etmeden yüksek mücadele gücünün yanına basketbolun doğrularını uzun süreye yayarak eklediğinde çoğu maçını kazanıp ligde kalacaktır. Daha önce belirttiğim gibi, play-off şu anda çok uzak. Ancak lig tablosunda olabildiğince yukarıda kalıp FIBA Champions League’i zorlamak ise mümkün. Şimdi en az Efes maçı kadar önemli bir karşılaşma bizi bekliyor. Son iki haftadır kazanan Gaziantep’e karşı iyi hazırlanıp Ozan Bulkaz’ın iç sahada taraftarla bütünleşmesinden doğan gücü kullanmalıyız. Bunun için her şeyden önce rakibe daha az hücum şansı verip şut yüzdelerini aşağıya çekmeliyiz. Hücumda topu daha çok paylaşmalıyız. Hayri Gür’de taraftarımız da üzerine düşeni yaparsa işimiz kolaylaşacaktır.

Etiketler: oğuz zeyin, anadolu efes, trabzonspor basket