Bir devrimin başlatıldığı yere, efsanenin doğduğu yere, yıllardır nice zaferlerimize ev sahipliği yapan Avni Aker'imize veda ederek, yeni stadımız olan MedilcalPark Arena'da ilk mücadelemizi G.Antep'e karşı verdik. 

  Yeni stat, yeni atmosfer ve kenetlenme. Türkiye'nin dört bir yanından Trabzonsporlular MedicalPark Arena'ya akın ettiler. 

  Tribünlerimiz tam bir doluluk oranı göstermese bile, kış şartlarına göre yine de taraftarımızın iyi sayıda katılım sağladığını söyleyebiliriz.

Maça gelecek olursak, ligin arasından sonra deplasmanda alınan 2 galibiyet ve 6 puanın meyveleri, bu kadar başarıya aç bir takıma ilaç gibi geldi. Takımımıza yeni katılan oyuncuların da böyle galibiyetle başlanan bir ortama dahil olmaları inancı ve birlikteliği artırdı. 

  Kulübün gündemi son dönemde bir hayli meşgul eden öz evlat ve M.Ekici krizi üzerindeki başarılı yönetimi, takımın sorunlu parçalardan yavaş yavaş arındırılmasına katkı sağladı ve arkadaşlık, dostluk ortamı pekişti. 

Bugün de ikinci yarının ilk iç saha maçını yeni stadımızda yapınca, sahada istekli olan, ısıran ve atmosfere göre yol alan bir Trabzonspor izledik. 

  Ersun Yanal'ın motivesi ve maç içindeki müdahalelerde geç kalışları, sezonun ilk yarısında bizi zora sokarken, 3 maçtır motive olmuş ve nispeten yerinde kararlar alan bir Ersun Yanal izlemeye başladık. 

Ligin son sırasında 11 puan ile yer alan, küme düşmenin en büyük adaylarından bir tanesi Gaziantep'e karşı tabii ki böyle bir skor elde etmek, en azından benim açımdan sürpriz değildi/olmadı. 

Gaziantep'in top kullanma, sahaya yayılma, defans çizgisini oluşturma ve taktiğe bağlı kalmada çok sorunlu oluşu, kontrolün tamamen elimize geçmesine sebebiyet verdi. Buna bağlı olarak rakibin bu denli dirençsiz orta sahasına karşı, Okay Yokuşlu üstünlük kurmada pek sıkıntı çekmeyerek, başarı sağladı. 

  Antep'e genel anlamda baktığımızda, her şeyiyle motive olmuş bir Trabzonspora karşı ayakta kalamayacakları tahmin edilebilir bir durumdu ve öyle de oldu. 

Maça kendi cephemizden bakacak olursak, bugün oldukça önemli artıların somut bir şekilde yansıdığını görebiliriz. 

Özellikle Trabzonspor taraftarları sahada bu denli organize şekilde hareket eden, tabir-i caizse "ısıran", maçı isteyen ve koşan bir Trabzonspor görmeyeli çok olmuştu. Ve Ersun Yanal'la özdeşleşmiş olan hücum futbolunu, dün akşam Trabzonspor zevkle izledi.

  Kalecimiz Onur ile başlamak istiyorum. Kaptanımız diri, hırslı, istekli ve samimi bir takım ortamında kaptanlığı daha da ele alıyor, onun da performansı kazanmayı isteyen herkes gibi çok artıyor belli ki. Duygusal bir karaktere sahip olan kaptan, uzun zamandır camianın kötü gidişatının merkezinde bulunan birisi olarak, psikolojik anlamda çok yıprandı. Uzun zaman sakatlıklarla, kötü gidişatla boğuşmanın verdiği yorgunluğu ve hantallığı, zaten belli olan klasıyla bir kenara atıyor. Bugün net şekilde hatalı bir çıkış yaptı ancak çok güzel bir kafa vuruşunu, aynı güzellikte kurtarmayı başardı. 2 haftadır kalesini gole kapamış durumda. 

Bu arada kaptan 29. yaşına bastı. Nice başarı dolu senelere, hep birlikte kaptan!

Defans kurgumuza bakacak olduğumuzda, Durica-Uğur'un günler geçtikçe daha fazla kaynaştığı âşikâr ancak çok saldırgan bir oyun anlayışıyla sahaya çıktığımızda defansın açılmasından dolayı hızlı santraforlar ile bu defans hattının başı derde çok fazla girebilir. 

  Durica, Uğur'dan futbol aklı, tecrübe ve teknik olarak 6-7 gömlek üstün olduğu için saldırgan bir futbol izlediğimiz süreçte dönen topları kullanmak için devamlı olarak ileri çıkıyor. Durica'nın bu denli ileri çıkışları, Uğur'un "sarkık stoper" olarak arkada kalmasına sebebiyet veriyor. İşte bu anlarda, rakibin yetenekli ayaklarının kullanacağı uzun toplar, bugün Gaziantep gibi bir takıma bile net fırsatlar verdi.

Dolayısıyla Durica'yı kesmek mümkün olmayacağı için Uğur'un yerine, sezon sonu için acilen hızlı bir stoper bakılması gerekiyor. 

  Uğur, şampiyonluğa yürüyen bir Trabzonspor'da kesinlikle çok iyi bir yedek olacaktır. 

  Trabzonspor uzun zaman sonra Mas ve Pereira ikilisi ile beklerin oyunun her daim içerisinde olmanın nasıl bir durum ve duygu olduğunu hissetmeye başladı. Yıllardır beklerimizi taktiksel anlamda oyuna dahil edemeyişimiz, bizi çok konuda geri itiyordu. Beklerimizin kanatlara katkıları, takımımızı seviye olarak yukarı taşıdı. Pereira'yı daha fazla hücumcu olarak beklerken, Mas hücuma katkı anlamında "ben de buradayım" dedi adeta. Sürpriz ileri çıkışları ile gerek sol kanada, gerekse orta sahaya sağlam bir katkıda bulundu. 

  Gözleri Onazi ve Okay ikilisine çevirdiğimiz zaman, sahada kalıp ilk 11 formasını daha fazla hak edenin ortaya koyduğu performans ile Okay olduğunu düşünüyorum. Onazi, istenilen oyun kurgusunda, kendisine verilen görevi yerine getirebilecek bir oyuncu değil. Defanstan hızlı hücuma çıkarken topu kullanmadaki ağır kalışları ve hatalı pasları çoğu zaman ataklarımızı başlamadan kesebilir. 

Kanatlarımızın üretkenliğine bugün diyecek hiçbir şey yok açıkçası. Onlar zaten sahadaki performanslarıyla yeterince konuştular. 2 kanat oyuncumuz, 4 gole direkt katkıda bulundu. 

  Her şeye rağmen, oyunun içinde çok bulunmasına ve bir asist yapmasına rağmen N'Doye ne yazık ki asla bir santrafor değil ve olamayacak da. 

  Rodallega oyuna dahil olduktan sonra bir pozisyonda kanattan gelen ortada öne atıldı ancak topu kontrol etmeyi başaramadı. İşte ne yazık ki o aksiyon ve atılganlık N'Doye'da yok. Bu bağlamda da ileriki maçlarda Rodallega ceza sahası üretkenliğini 2'ye katlayacaktır. 

  Bu güzel maçı farklı bir skor olan 4-0'la geride bırakırken, 11 Şubat'ta Ankara'ya çok önemli bir maç için, Osmanlıspor'a konuk olmaya gidiyoruz. 

  Halen eksik noktalarımız mevcut tabii ki. Bunları saptayıp, eğer yapılacaksa yapılacak transferleri takıma bir an önce kazandırıp, Osmanlıspor maçına kenetlenmemiz gerekiyor. 

  Dediğimiz gibi, haftaya çok keskin bir viraja geleceğiz. Umarız galibiyetle ayrılır ve Avrupa umudumuzu güçlü adımlarla devam ettiririz. Haydi Fırtına!